Beste E.,

ik liep langs de via Regina Margherita in Turijn op woensdag toen plotseling kwam een gedachte naar voren die ik onmiddellijk met jou wou delen.

Het beeld van Ezio (Assassin’s Creed III) vanavond doet er me weer aan denken. Er gaat over een afwijking die ik observeer tussen bijeenkomsten waaraan ik deel neem in regio Amsterdam, en mijn ervaringen (en verwachtingen) eerder ontwikkeld in Rotterdam, en vroeger nog in Parijs. Het gaat over iets dat ik “continuïteit” noem en dat een bijzonder betekenis voor mij heeft. Kortom, ik ben gewend aan “continuïteit”, wist het eerder en elders te vinden, en ik vind het recentelijk en/of lokaal veel minder.

Dit begrip is helaas lastig direct te definiëren; ik moet dus voor je met concrete voorbeelden beginnen.

“Continuïteit” vind ik wanneer aan het eind van een feestje aanwijzing wordt gemaakt naar wie en wanneer het volgende feestje zal plaatsvinden. Ik vind het ook wanneer het gerefereerd wordt tijdens een afspraak naar de aanleiding tot de afspraak zelf, of de reden waarom het weer in de toekomst plaats zou moeten vinden. Het is ook te herkennen wanneer een commentaar wordt gemaakt over hoe de gelegenheden rond een bijeenkomst verbeterd kunnen worden, met suggesties over het uitvoeren van de verbeteringen op een volgende iteratie. Het kan zeer eenvoudig, bijvoorbeeld door een eenvoudige maar expliciete zin midden een conversatie zoals “je rookworst is best lekker, maar volgende keer kunnen we misschien die van Hema ook proberen.” Of “ik moet weer naar werk, koffie weer volgende week dezelfde dag?” Of nog “heerlijk film! en voor de volgende keer, wat denken jullie van iets uit Scandinavië?” En recentelijk “de volgende keer dat je door België reist, kom even langs bij ons in Antwerpen!” door onze gezamenlijke kennis.

De gezamenlijke eigenschap tussen die voorbeelden is het systematisch en expliciet refereren naar hoe de huidige gezamenlijke ervaring gekoppeld is aan een expliciet erkende genot en expliciete behoefte om het voort te zetten.

Merk dan ook aan hoe die heel kleine opmerkingen vaak onopvallend blijven als ze wel gebeuren binnen een bredere conversatie. Er valt er dan weinig over te zeggen. Maar andersom, wordt het voor mij steeds meer opvallend hoe het bijna niet gebeurt sinds ik in Amsterdam ben, en voornamelijk gedurende de laatste twee jaren. Zelfs op de gelegenheden die we samen hebben meegemaakt! Zonder het bewust te zien, heeft dit gebrek aan “continuïteit” in privé en werkomgevingen mijn stemming zwaar en negatief beïnvloed, naast de ongerelateerde parameters die je al kent, in de vorm van een soort wantrouwen in de toekomst.

Dit snapte ik plotseling in Turijn, toen ik een beetje dacht aan de leuke ervaringen die ik recentelijk heb verzameld bij verschillende evenementen / bijeenkomsten in het oosten van het land, opnieuw in Rotterdam, in de VK en in de VS. Door te kijken naar waar mijn relatief grotere plezier bij die ervaringen vandaan komt, besefte ik dat ik dáár die “continuïteit” opnieuw kon herkennen.

Ik weet nu even niet precies welke conclusies ik hiervan moet trekken. Ik weet namelijk niet of dit iets is waaraan ik een verandering kan brengen. Ik begrijp ook niet helemaal of het een algemeen afwijking is bij de lokale (geografische) cultuur, of het aan mijn persoonlijke omgeving ligt, of nog misschien aan verschillen in leeftijd.

Mocht je er tijd voor en interesse in hebben, zou ik graag met van gedachten hierover wisselen. Bijvoorbeeld zou ik graag weten of je over dit al zelfs hebt nagedacht, en hoe je het ervaart in jouw sociale leven.

Tot dan, een zeer fijn weekeind gewenst.